अबोला हा प्रेमाचा

  अबोला_हा_प्रेमाचा
===============💔

हा अबोला खुप जीवघेणा असतो जेव्हा एखादी प्रेमाची व्यक्ती जर आपल्याला अबोला धरून बसती काय करावं तेच कळत नाही .जीव असुन नसल्यासारखे वाटते.. जगत असुन मेल्यासारखे वाटते ..हा अबोला नको वाटत..माझ्या हृद्यातली एक विनवणी..माझ्या सखीसाठी जी अबोला धरून बसली आहे खुप बोलण्याचा प्रयत्न करत आहे पण बोलतच नाही..  काय झालं गं तुला पिल्लु..अचानक का बरं बोलणं बंद केलीस गं..एवढा मी काय गुन्हा केला गं की तु माझ्याशी बोलणं बंद केलीस. मी काय एवढं त्रास दिला की तुला गं की तु नातच संपवायला निघालीस.नको गं अबोला धरू माझ्या शी बोल गं...काय चुकलय ते तरी सांग गं..पण अबोला नको धरू गं..खुप त्रास होतोय गं तुझ्या अबोलाच गं..जगावेसे वाटत नाही गं तुझ्या या अबोलाने..काय झालय ते तरी सांग गं..माझ्या एका शब्दावर तु धावुन येणारी..मलाच सर्वस्व मानणारी ..माझ्यातच सर्व काही पाहणारी..मला हसताना बघुन सुख मानणारी..मला उदास पाहुन मला धीर देणारी..माझ्या सुखदुखात स्वताचे आयुष्य मानणारी..काय झालं गं तुला असे की अचानक माझा हात सोडुन दिला गं..प्रेमाच्या वाटेवर दोघांनी शपथ घेतली होती गं ..एकमेंकाच्या जवळ राहण्याचं वचन दिल होतं गं..ती शपथ ते वचन का गं विसरून गेलीस गं..काय मी एवढा त्रास दिला गं की तु आता माझं तोंडही पाहात नाहीस..ज्या तोंडाकड बघुन तुझी सकाळ होयची ..रात्र ही तिथेच पाहात होयची..मग असं काय झालं गं की तुला आता माझं तोंडही बघु वाटत नाही गं...काय केलय ते तरी सांंग ..काय चुकले असेल तर माफ कर गं तुझ्या पिल्लुला..मला लाडानं पिल्लु म्हणणारी ..कधीच एकटेपणाची जाणीव आणु न देणारी..आज अचानक मला एकांतवासात का गं सोडुन गेलीस गं..आयुष्याचा प्रवासात साथ देणार म्हणुन अर्ध्यावरती का गं उतरलीस..मला सांगावेसेही वाटलं नाही का गं तुला..मी तर तुझ्यातच जग बघायचो गं ..तुझ्यातच दिवस व रात्र ही तुझ्यातच व्हायची गं...तुझ्याशिवाय माझ्या मनात कुणाचाही विचार आला नाही गं..तुलाच सर्वस्व मानायचो..तु माझी जीवनाची प्रेरणा होतीस गं...आयुष्याची दिशा व जगायचं कारण ही तुच होतीस गं..माझी सर्वस्व होतीस गं..काय चुकलं गं माझं सांग तरी ..काय गुन्हा केला ते तरी सांग गं...हवं तर मला शिक्षा दे , वाटल्यास मार पण अबोला नको धरू गं ..सहन होत नाही गं तुझा हा अबोला..तुझ्या या अबोलाने मी जीवंत तर आहे पण जीव नसल्यासारखे झालं आहे गं..नको गं अबोला धरू..बोल गं पिल्लु ..रूसवा सोड गं.. राग नको धरू गं.. बोल गं..आता सहन होत नाही गं..जीव जाईल दं गं माझा तुझ्या अबोलाने पिल्लु ..नको एवढ सतावुस गं ..तुझ्या पिल्लुला बोल गं..एकदा समोर ये गं...माझ्या आर्तस्वरातले शब्द तुला विनवणी करीत आहे गं..त्यांच तरी एेक गं नको अबोला धरूस गं ..नको अबोला धरू गं...

                     तुझा पिल्लु...
                                श्री..
========================💔
*लेखक :- श्रीधर कुलकर्णी*

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

चार देह

🌸 ..  चार_देह ..🌸 -------------------------- चार देह : (१) स्थूल (२) सूक्ष्म (३) कारण आणि (४) महाकारण. हे चार देह पिंडात आहेत. *(स्थूल, सूक्ष्म, कारण महाकारण। हे च्यारी पिंडीचे देह जाण ॥९.५.४)*. यातील स्थूल व सूक्ष्म देहातील तत्त्वे आणि कारण व महाकारण या देहांचे स्वरूप हा भाग रामदासस्वामींनी पुढीलप्रमाणे सांगितला आहे. (१) पहिला स्थूल देह :-   आकाश, वायू, तेज, जल आणि पृथ्वी या पंच महाभूतांच्या मिश्रणाने स्थूल देह बनलेला आहे. तो चर्मचक्षूंना दिसणारा आहे. या पंचमहाभूतांचे प्रत्येकी पाच गुण आहेत. ते गुणही साहजिकच स्थूल देहात अनुभवण्यास मिळतात. काम, क्रोध, शोक, मोह आणि भय हे आकाशाचे पाच गुण आहेत. चळण, वळण, प्रसारण, निरोध व आकुंचन हे वायूचे पाच गुण आहेत. क्षुधा, तृषा, आलस्य, निद्रा आणि मैथुन हे तेजाचे पाच गुण आहेत. शुक्र, रेत, शोणित/रक्त, लाळ, मूत्र आणि स्वेद हे आपाचे (जलाचे) पाच गुण आहेत. आणि शेवटी अस्थि, मांस, त्वचा, नाडी व रोम (ऋ केस) हे पृथ्वीचे पाच धर्म आहेत आता, प्रत्येक पाच भूतांचे पाच गुण किंवा धर्म हे प्रत्येकाचे असल्याने, एकंदर  २५ गुण किंवा धर्म या स्थूल...
Read more

प्रपंच व परमार्थ

प्रपंच व परमार्थ ____Shri_____ प्रपंच व परमार्थ हा दोन्हीही जीवनात केला पाहिजे .प्रत्येकाचे अनन्यसाधारण महत्व आहे.नुसता प्रपंच केला व परमार्थ नाही केला तर ते जीवन व्यर्थच आहे व नुसते परमार्थ करण्यात काहीच अर्थ नाही .जर ते समाजसेवेत उपयोगी नाही,धर्म,अर्थ, काम,मोक्ष हे साध्य झाले का पुरूषार्थ प्राप्ती होते व ती साधना मजबुत करायला कामी येते.प्रत्येक आश्रम हे महत्तपुर्ण असते.संन्यासआश्रमात गृहस्थाचे जीवन वर्ज्य आहे, पण गृहस्थाश्रमात संन्यास विरक्ती पण चालते म्हणजे संसाराची मोह ,माया ,लोभ हे दुर केले पाहीजे,संत एकनाथ महाराजांनी प्रपंच व परमार्थाची विलक्षण सांगड घालुन संसारामध्ये असतानाच परमार्थ कसा करावा याची उत्तम शिकवण दिली आहे.व प्रपंच करूनच परमार्थाकडे वळावे , गृहस्थाश्रमात राहुनच सेवा व भक्ती योग्य रूपाने होते.आधी प्रपंच नंतर परमार्थ हा रस्ताच ठेवाव व त्या रस्त्यावरच चालण्याचा प्रयत्न करावा. संत रामदासस्वामी यावर सुंदर विवरण करतात.. * आधी प्रपंच करावा नेटका । मग घ्यावे परमार्थ विवेका । येथे आळस करू नका । विवेकी हो । । १२ -१-१* *प्रपंच सांडून परमार्थ कराल।तेणे तुम्ही कष्टी व्हाल...
Read more

पाऊलवाट

* पाऊलवाट * ____________ लहाणपणी रानावनात फिरताना,रानात जाण्यासाठी एक-दोन फुटाची वाट असायची .त्या वाटेवर एकच माणुस चालेल एवढीचं जागा ..तरीही गर्दी नाही,आवाज नाही ,काही नाही फक्त मी आणि माझे सवंगडी धावायचे ,चालायचो मस्त फिरायचो..या झाडाच्या चिंचा झाल्या की त्या झाडापर्यत जाण्यासाठी या पाऊल वाटा खुप गमतीशीर वाटायच्या.मातीचे रस्ते ,भोवताली गवताची चादर तर कुठे झाडाझुडपांचा मेळा ,तर कधी भरल्या रानातून तर कधी उंच सखल शिवारातून पायी जाताना या वाटा तयार होतात. पहिल्यांदा जाणारा खाच खळग्यातून, अडथळ्यातून पार गेलेल्या असतो.अश्या वाटा नागमोडी सारखे त्याला झाडाच्या फांदीप्रमाणे मधी मधी फुटलेल्या वाटा खुपच मनमोहक वाटतात.पावसाळ्यातर या वाटेला   एक मोहक असे गवताची नक्षी येते व ती पाऊलवाट्याला अजुन रमणीय बनवते.मऊशीर मातीतून गेलेल्या पाऊलवाटेने अनवाणी चालताना वेगळीच मजा येते. पायाला माती गुदगुल्या करत असते. कधी ढेकळे पायाला शिवाशिवी करत असतात. ढेकळात खालीवर होणारे पाय थकवा जाणवू देत नाहीत. तिथल्या शुध्द हवेत मन कसे आनंदी व प्रसन्न होऊन जाते.रानातल्या पाऊलवाटा ह्या जणु रानावनाचे आभुषणच वाटतात.ख...
Read more