काटकसर जीवनाची

  काटकसर जीवनाची
_______Shri________


काटकसर ..या शब्दातच काट्यावर चालणे किंवा मेहनत करताना सतत काटे टोचावे असाही होतो ..या शब्दाचा अर्थ चांगला आहे का वाईट काहीच कळत नाही पण सध्या या शब्दाचा अर्थ फक्त पैसा बचत हाच धरला जातो.व त्यावर अंमल ही केला जातो ...पण खरच एकच अर्थ असु शकतो ता या शब्दाचा..नाही काटकसर या वाक्याचे बरेच अर्थ निघतात.वेळेची काटकसर,खाण्याची काटकसर,पैशाची काटकसर .. सांगायचा मुद्दा हा आहे की, आपण जी काटकसर करतो ती खरच आपल्या सुखाची आहे.अर्थातच आहे असे काहीचे मत असते. बरेच लोक पैसा पाळुन असतात.. असे एेकण्यात येते..'पैसा पाळुन असतो"म्हणजे काय काय .. तो नुसता पाळायचाच का .. त्याचा वापर म्हणजे चांगल्या कामात वापर नाही का करायचा..*पैसा,वेळ, आयुष्य हे कुणासाठीही थांबत नसतो.ते सर्व फिरतच असते.. फक्त फरकच एेवढाच की ते जिथे विश्रांती घेतात तो थांबा आपण असतो.म्हणुन पोट मारून व जीव तोडुन काटकसर करण्याला काही अर्थच नाही.जी वस्तु तुमच्याच कामात येणार नाही त्या वस्तुची काटकसर कशाला करावी.. प्रत्येक व्यक्तीने मुक्तपणे जीवन जगले पाहिजे.आपल्या अवतीभोवती संकट ,किंवा आपले सहकार्य समाजाला लागल पाहिजेे .

काटकसर करावी ती चांगलीच असते पण काटकसरही मुक्तपणे करावी. आपले जीवन व सुखावर त्याचा काही परिणाम होणार नाही याची काळजी घेऊन करावी.."एक व्यक्ती इतका काटकसर करायचा की तो दिवसातुन फक्त एक वाटी भातच खायचा . नुसतं बचत करायचा .मागे दोन मुलं होते पण त्याने मुलांकडे लक्षच केले नाही . नुसतं काटकसर व मुलांकडे दुर्लक्ष पणामुळे मुलं केव्हा बापापासुन दुर झाले .. हे त्याला कळलेच नाही.. व ती मुलंं दारू ,टवाळी करण्यातच पैसा घालत होती.. इकडे बाप काटकसर करून उपाशी राहुन पैसा कमवत होता व मुलं पाण्यासारखं पैसा खर्च करत होता..त्याने धावपळ,काटकसर करून बरीच संपत्ती गोळा केली .. पण हाती काहीच लागले नाही असे त्याला पुन्हा वाटु लागले.मी जर मुक्तपणे मुलांकडे लक्ष व माया दिली असती तर ते या मार्गावर गेले नसते .. असे त्याला वाटु लागले... सर्वकाही कमावले पण तरीही मी भिकारीच आहे,मी स्वताच्या सुखाकडेही बघितले नाही व घरच्या सुखाकडेही .. पैशाची काटकसर करण्यात बायकोमुलाची ही मने मोडण्यात कसर केली नाही.मग काय उपयोग झाला या काटकसर ..सर्व व्यर्थ वाटुन तो पश्चात्तापाच्या अग्नीत जळु लागला व शेवटी तो गेल्यावर ही अगदी काटकसरीत लोक आले व मुलांनीही काटकसरीतच त्याला जाळले."

काटकसर करावी .. प्रत्येकाने केली पाहिजे पण ती करत असताना आपल्या.आजुबाजुच्या जीवनावर काही फरक पडणार नाही.याची काळजी घेऊन करावी.समाजाकडे मुक्तपणे आपली सेवा करून काटकसर करावी.. नात्यांची जपवणुक करताना कुणाचेही मन दुखवु नये याची आपल्या वागण्यात काटकसर करावी.

काटकसर करणे हे चांगलेच आहे. पण ती करत असताना माणसांचीही काटकसर करणे तेवढेच गरजेचे आहे.म्हणुन काटकसर ही जीवनाचा भाग समजावा .. ना की पुर्ण जीवन..
*आनंदाचे क्षण हे जगावे मुक्तपणे ||*
*नको करू त्यात तोलमाप रे*
*एकदाच मिळे हे जीवन रे मानवा* ||
*त्यातही का करतोस काटकसर रे*
______________________®
*लेखन :- श्रीधर कुलकर्णी*
© स्वलिखित .. नाव खोडु नका

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

चार देह

🌸 ..  चार_देह ..🌸 -------------------------- चार देह : (१) स्थूल (२) सूक्ष्म (३) कारण आणि (४) महाकारण. हे चार देह पिंडात आहेत. *(स्थूल, सूक्ष्म, कारण महाकारण। हे च्यारी पिंडीचे देह जाण ॥९.५.४)*. यातील स्थूल व सूक्ष्म देहातील तत्त्वे आणि कारण व महाकारण या देहांचे स्वरूप हा भाग रामदासस्वामींनी पुढीलप्रमाणे सांगितला आहे. (१) पहिला स्थूल देह :-   आकाश, वायू, तेज, जल आणि पृथ्वी या पंच महाभूतांच्या मिश्रणाने स्थूल देह बनलेला आहे. तो चर्मचक्षूंना दिसणारा आहे. या पंचमहाभूतांचे प्रत्येकी पाच गुण आहेत. ते गुणही साहजिकच स्थूल देहात अनुभवण्यास मिळतात. काम, क्रोध, शोक, मोह आणि भय हे आकाशाचे पाच गुण आहेत. चळण, वळण, प्रसारण, निरोध व आकुंचन हे वायूचे पाच गुण आहेत. क्षुधा, तृषा, आलस्य, निद्रा आणि मैथुन हे तेजाचे पाच गुण आहेत. शुक्र, रेत, शोणित/रक्त, लाळ, मूत्र आणि स्वेद हे आपाचे (जलाचे) पाच गुण आहेत. आणि शेवटी अस्थि, मांस, त्वचा, नाडी व रोम (ऋ केस) हे पृथ्वीचे पाच धर्म आहेत आता, प्रत्येक पाच भूतांचे पाच गुण किंवा धर्म हे प्रत्येकाचे असल्याने, एकंदर  २५ गुण किंवा धर्म या स्थूल...
Read more

प्रपंच व परमार्थ

प्रपंच व परमार्थ ____Shri_____ प्रपंच व परमार्थ हा दोन्हीही जीवनात केला पाहिजे .प्रत्येकाचे अनन्यसाधारण महत्व आहे.नुसता प्रपंच केला व परमार्थ नाही केला तर ते जीवन व्यर्थच आहे व नुसते परमार्थ करण्यात काहीच अर्थ नाही .जर ते समाजसेवेत उपयोगी नाही,धर्म,अर्थ, काम,मोक्ष हे साध्य झाले का पुरूषार्थ प्राप्ती होते व ती साधना मजबुत करायला कामी येते.प्रत्येक आश्रम हे महत्तपुर्ण असते.संन्यासआश्रमात गृहस्थाचे जीवन वर्ज्य आहे, पण गृहस्थाश्रमात संन्यास विरक्ती पण चालते म्हणजे संसाराची मोह ,माया ,लोभ हे दुर केले पाहीजे,संत एकनाथ महाराजांनी प्रपंच व परमार्थाची विलक्षण सांगड घालुन संसारामध्ये असतानाच परमार्थ कसा करावा याची उत्तम शिकवण दिली आहे.व प्रपंच करूनच परमार्थाकडे वळावे , गृहस्थाश्रमात राहुनच सेवा व भक्ती योग्य रूपाने होते.आधी प्रपंच नंतर परमार्थ हा रस्ताच ठेवाव व त्या रस्त्यावरच चालण्याचा प्रयत्न करावा. संत रामदासस्वामी यावर सुंदर विवरण करतात.. * आधी प्रपंच करावा नेटका । मग घ्यावे परमार्थ विवेका । येथे आळस करू नका । विवेकी हो । । १२ -१-१* *प्रपंच सांडून परमार्थ कराल।तेणे तुम्ही कष्टी व्हाल...
Read more

पाऊलवाट

* पाऊलवाट * ____________ लहाणपणी रानावनात फिरताना,रानात जाण्यासाठी एक-दोन फुटाची वाट असायची .त्या वाटेवर एकच माणुस चालेल एवढीचं जागा ..तरीही गर्दी नाही,आवाज नाही ,काही नाही फक्त मी आणि माझे सवंगडी धावायचे ,चालायचो मस्त फिरायचो..या झाडाच्या चिंचा झाल्या की त्या झाडापर्यत जाण्यासाठी या पाऊल वाटा खुप गमतीशीर वाटायच्या.मातीचे रस्ते ,भोवताली गवताची चादर तर कुठे झाडाझुडपांचा मेळा ,तर कधी भरल्या रानातून तर कधी उंच सखल शिवारातून पायी जाताना या वाटा तयार होतात. पहिल्यांदा जाणारा खाच खळग्यातून, अडथळ्यातून पार गेलेल्या असतो.अश्या वाटा नागमोडी सारखे त्याला झाडाच्या फांदीप्रमाणे मधी मधी फुटलेल्या वाटा खुपच मनमोहक वाटतात.पावसाळ्यातर या वाटेला   एक मोहक असे गवताची नक्षी येते व ती पाऊलवाट्याला अजुन रमणीय बनवते.मऊशीर मातीतून गेलेल्या पाऊलवाटेने अनवाणी चालताना वेगळीच मजा येते. पायाला माती गुदगुल्या करत असते. कधी ढेकळे पायाला शिवाशिवी करत असतात. ढेकळात खालीवर होणारे पाय थकवा जाणवू देत नाहीत. तिथल्या शुध्द हवेत मन कसे आनंदी व प्रसन्न होऊन जाते.रानातल्या पाऊलवाटा ह्या जणु रानावनाचे आभुषणच वाटतात.ख...
Read more