मैत्री :- एक अतुट नाते

मैत्री :- एक अतुट नाते..
-----------shri-----------

आज निवांत बसलो होतो.तेवढ्यात एक फोन आला . समोरून एक व्यक्ती बोलत होता. मला म्हणाला ..नमस्कार मी अमुक बोलतोय. मी आपल्या फेसबुकवर चा मित्र आहे.आपली ए वर्षापुर्वी फेसबुकवर मैत्री झाली.पण आपल्याला भेटायची इच्छा होती.म्हणलं आज फोन करावाच ... म्हणुन फोन केला व त्या व्यक्ती ने भेटायची इच्छा जाहीर केली..सुरूवातीला मला वाटलं काहीतरी फसवणुक असेल  म्हणुन मी टाळाटाळ केली .पण त्याने दोनतीन वेळा फोन केला मग म्हणलं भेटुन बघावं व त्याला भेटायला बोलावलं .दुसऱ्या दिवशी तो आला.चांगला पदाधिकारी होता व उच्च पदनास्थ होता .मी ओळखले नाही पण त्याने ओळखले व मला म्हणाला नमस्कार मला तुम्हाला भेटायची इच्छा होती.ती आज पुर्ण झाली.मी त्याचे निरिक्षण केले तो खुपच मोठा व्यक्ती वाटत होता.. मी त्याला म्हणालो की, सर तुम्ही मोठे वाटत आहात व मी एक साधा माणुस मग मला भेटायची इच्छा का झाली.त्यावर तो म्हणाला .."कुणी छोटे नसते वा मोठे .. मैत्रीत सर्व सारखेच असतात.तुमची मैत्री मला खुप आवडली .. तुमचे संदर्भ व लेख मी आवडीने वाचतो.खरतरं मी नाही तुम्ही मोठे आहात."
त्याचे सर्व बोलणे मी निमुटपणे एेकत होतो . आमच्या तासभर चर्चा रंगली व तो परतीला निघाला..मला जाताना एवढचं म्हणाला की,आपली मैत्री विसरू नका.अशीच अखंडपणे तेवत राहु द्या .. व तो गाडीत बसला व निघाला .... जशीजशी त्याची गाडी लांब होत चालली तसे तसे माझ्या डोळ्यात पाण्याचे थर साटु लागले.मी पाहातच राहिलो व असचं बसल्याबसल्या फ्रेंड रिक्वेट मान्य केलेल्या .. आयुष्याचा एक घटक बनेल . याचे मनातही आणले नव्हते.. तेव्हा मला खरचं वाटु लागलं की, आपण काय कमावलं आहे ...भलेही पैसाअडका,संपत्ती,पद मिळाले नसेल पण आयुष्यात मैत्रीचे पद मात्र मला उच्च भेटले. सहजच केलेल्या ओळखीचे एक अतुट मैत्रीनात्यात कसे परिवर्तीत होते . हे आज मला बघायला मिळाले.व मला अभिमान वाटला सोशल माध्यमाद्वारे मिळालेले हे असे रत्न माझ्या आयुष्यात आले व माझ्या आयुष्यातलं मैत्री चे नाते अधिकच दृढ झाले.चांगली मित्र व मैत्री ही कमवावी लागते... माणुस सर्वकाही मिळवु शकतो पण निखळमैत्री मिळवु शकत नाही...कृष्ण देव होता.मोठा राजाही होता पण सुदामाने आणलेले मुठभर पोह्यात पण तो तृप्त झाला .. यालाच मैत्री म्हणतात. आजकाल सहामहिने ओळख सहा महिने तु कोण अशी धारणा चालु आहे. असे जेव्हा पाहातो तेव्हा मन खुप उदास होतं.. मैत्रीच्या नात्याला किती काळीमा फासतात.अस वाटतं ..
माझ्या मते..एकतर मैत्री करू नये आणि केलीतर शेवटपर्यत निभवावी.मैत्रीच्या या अतुट नात्याची सर्वानी काळजी घेतली पाहिजे व ती सांभाळली पाहिजे.आणि आजकाल तर सर्व जग जवळ आले आहे.. मैत्री करण्याते बरेच माध्यम विकसित झाले आहे..मी तर जेवढे मित्र होईल तेवढे गोळा करण्याचा प्रयत्न करत असतो.
*जपावे असे नाते*
*जीवन बहरून जावे*
*मिळवावे असे रत्ने*
*मैत्रीचे नाते पुर्ण व्हावे*
*जपावे ते सर्वानी असे*
*व्हावे ते मैत्री : एक अतुट नाते*
___________________ __®
*लेखन :- श्रीधर कुलकर्णी*
स्वलिखित... नाव खोडु नका..🙏🏻

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

चार देह

🌸 ..  चार_देह ..🌸 -------------------------- चार देह : (१) स्थूल (२) सूक्ष्म (३) कारण आणि (४) महाकारण. हे चार देह पिंडात आहेत. *(स्थूल, सूक्ष्म, कारण महाकारण। हे च्यारी पिंडीचे देह जाण ॥९.५.४)*. यातील स्थूल व सूक्ष्म देहातील तत्त्वे आणि कारण व महाकारण या देहांचे स्वरूप हा भाग रामदासस्वामींनी पुढीलप्रमाणे सांगितला आहे. (१) पहिला स्थूल देह :-   आकाश, वायू, तेज, जल आणि पृथ्वी या पंच महाभूतांच्या मिश्रणाने स्थूल देह बनलेला आहे. तो चर्मचक्षूंना दिसणारा आहे. या पंचमहाभूतांचे प्रत्येकी पाच गुण आहेत. ते गुणही साहजिकच स्थूल देहात अनुभवण्यास मिळतात. काम, क्रोध, शोक, मोह आणि भय हे आकाशाचे पाच गुण आहेत. चळण, वळण, प्रसारण, निरोध व आकुंचन हे वायूचे पाच गुण आहेत. क्षुधा, तृषा, आलस्य, निद्रा आणि मैथुन हे तेजाचे पाच गुण आहेत. शुक्र, रेत, शोणित/रक्त, लाळ, मूत्र आणि स्वेद हे आपाचे (जलाचे) पाच गुण आहेत. आणि शेवटी अस्थि, मांस, त्वचा, नाडी व रोम (ऋ केस) हे पृथ्वीचे पाच धर्म आहेत आता, प्रत्येक पाच भूतांचे पाच गुण किंवा धर्म हे प्रत्येकाचे असल्याने, एकंदर  २५ गुण किंवा धर्म या स्थूल...
Read more

प्रपंच व परमार्थ

प्रपंच व परमार्थ ____Shri_____ प्रपंच व परमार्थ हा दोन्हीही जीवनात केला पाहिजे .प्रत्येकाचे अनन्यसाधारण महत्व आहे.नुसता प्रपंच केला व परमार्थ नाही केला तर ते जीवन व्यर्थच आहे व नुसते परमार्थ करण्यात काहीच अर्थ नाही .जर ते समाजसेवेत उपयोगी नाही,धर्म,अर्थ, काम,मोक्ष हे साध्य झाले का पुरूषार्थ प्राप्ती होते व ती साधना मजबुत करायला कामी येते.प्रत्येक आश्रम हे महत्तपुर्ण असते.संन्यासआश्रमात गृहस्थाचे जीवन वर्ज्य आहे, पण गृहस्थाश्रमात संन्यास विरक्ती पण चालते म्हणजे संसाराची मोह ,माया ,लोभ हे दुर केले पाहीजे,संत एकनाथ महाराजांनी प्रपंच व परमार्थाची विलक्षण सांगड घालुन संसारामध्ये असतानाच परमार्थ कसा करावा याची उत्तम शिकवण दिली आहे.व प्रपंच करूनच परमार्थाकडे वळावे , गृहस्थाश्रमात राहुनच सेवा व भक्ती योग्य रूपाने होते.आधी प्रपंच नंतर परमार्थ हा रस्ताच ठेवाव व त्या रस्त्यावरच चालण्याचा प्रयत्न करावा. संत रामदासस्वामी यावर सुंदर विवरण करतात.. * आधी प्रपंच करावा नेटका । मग घ्यावे परमार्थ विवेका । येथे आळस करू नका । विवेकी हो । । १२ -१-१* *प्रपंच सांडून परमार्थ कराल।तेणे तुम्ही कष्टी व्हाल...
Read more

पाऊलवाट

* पाऊलवाट * ____________ लहाणपणी रानावनात फिरताना,रानात जाण्यासाठी एक-दोन फुटाची वाट असायची .त्या वाटेवर एकच माणुस चालेल एवढीचं जागा ..तरीही गर्दी नाही,आवाज नाही ,काही नाही फक्त मी आणि माझे सवंगडी धावायचे ,चालायचो मस्त फिरायचो..या झाडाच्या चिंचा झाल्या की त्या झाडापर्यत जाण्यासाठी या पाऊल वाटा खुप गमतीशीर वाटायच्या.मातीचे रस्ते ,भोवताली गवताची चादर तर कुठे झाडाझुडपांचा मेळा ,तर कधी भरल्या रानातून तर कधी उंच सखल शिवारातून पायी जाताना या वाटा तयार होतात. पहिल्यांदा जाणारा खाच खळग्यातून, अडथळ्यातून पार गेलेल्या असतो.अश्या वाटा नागमोडी सारखे त्याला झाडाच्या फांदीप्रमाणे मधी मधी फुटलेल्या वाटा खुपच मनमोहक वाटतात.पावसाळ्यातर या वाटेला   एक मोहक असे गवताची नक्षी येते व ती पाऊलवाट्याला अजुन रमणीय बनवते.मऊशीर मातीतून गेलेल्या पाऊलवाटेने अनवाणी चालताना वेगळीच मजा येते. पायाला माती गुदगुल्या करत असते. कधी ढेकळे पायाला शिवाशिवी करत असतात. ढेकळात खालीवर होणारे पाय थकवा जाणवू देत नाहीत. तिथल्या शुध्द हवेत मन कसे आनंदी व प्रसन्न होऊन जाते.रानातल्या पाऊलवाटा ह्या जणु रानावनाचे आभुषणच वाटतात.ख...
Read more